O aborto non é un
dereito nas sociedades capitalistas. É un negocio. A maioría de interrupcións
de embarazos (IVE) fanse en centros privados no noso país, noutros, mesmo aínda
que o aborto sexa ilegal, as mulleres de alto nivel socio económico teñen ao
seu alcance, sempre tiveron, o diñeiro e os médicos privados para facerse
abortos; mentres as mulleres das capas populares deben enfrontar a decisión de
levar a termo un embarazo non desexado ou arriscar as súas vidas nun aborto
inseguro e ilegal. Segundo datos da Organización Mundial da Saúde (OMS) as
complicacións dun aborto mal practicado constitúen unha das principais causas
de morte materna, ao redor de 70.000 mulleres ao ano.
O aborto segue
sendo ilegal en moitos países, tamén no noso, aínda que contemos cunha lei de
prazos xa que se mantén no código penal, o que constitúe unha agresión aos
dereitos humanos das mulleres, ao seu dereito a decidir sobre o máis básico, o
seu corpo, e sobre o máis xeral, a súa vida. No caso das máis novas, desde o
ano 2015 deben contar co consentimento dos proxenitores.
A saúde sexual e
reprodutiva constitúe un capítulo minusvalorado na sanidade pública, que dedica
escasísimos recursos á atención desta faceta da vida das persoas. Así, o prezo
dos anticonceptivos afástase bastante de estar ao alcance das traballadoras e
das súas fillas, a atención xinecolóxica foi desaparecendo das prestacións do
sistema público, ou prestándose moi deficientemente e os dereitos reprodutivos
están concibidos como un negocio nas sociedades capitalistas. O lugar central
entre eses dereitos está ocupado polo aborto, decisión delicada e extrema que
as mulleres non toman con frivolidade nin lixeireza e que contén enorme carga
emocional e presión social.
Exemplifícanse na
regulación do aborto as políticas represivas de xestión da crise. O
capitalismo, este moribundo que aínda non logramos enterrar, “necesita” man de
obra barata e corpos nos que probar os seus novos armamentos e medicamentos.
Por iso “debemos” as mulleres parir. Igual que se “deben” pagar os impostos,
ser dócil ou vivir e morrer sen loitar. Exponse un maior control ideolóxico
patriarcal, onde a apropiación do corpo das mulleres é un modo de garantir a
acumulación e o espolio á clase obreira. O control sobre o corpo das mulleres e
a reprodución segue sendo un mecanismo de control ao servizo das clases
dominantes.
O PCPE reivindica
que se garanta a práctica das interrupcións voluntarias do embarazo no sistema
sanitario público, que se garanta o seu carácter universal e se normalice como
prestación sanitaria para toda muller que decida interromper o seu embarazo,
independentemente da súa orixe e a súa situación legal. A rede sanitaria
pública é a única garantía de que o dereito ao aborto non se confunda cos
intereses das clínicas privadas que o practican. O libre exercicio dos dereitos
sexuais e reprodutivos debe ser garantido socialmente.
Nunca os dereitos
afectivos, os dereitos sexuais, o dereito ao aborto, a autonomía sobre o propio
corpo terán cabida no capitalismo decadente, que é o único posíbel hoxe. A
única saída para as mulleres explotadas, as mulleres da clase obreira, é a
unidade ao redor dun proxecto clasista que integre as reivindicacións do
feminismo de clase.
NON SOMOS APARELLOS
REPRODUTIVOS AO SERVIZO DO CAPITAL
>>> POLO DEREITO A DECIDIR <<<
ABORTO LIBRE, SEGURO E GRATUÍTO!