Diante da vaga represiva desatada polo Goberno español en
Cataluña, o Secretariado Político do PCPE realiza a seguinte declaración:
A represión exercida polo Goberno español contra as
institucións catalás é unha agresión sen precedentes na Historia recente, que
choca co discurso oficial sobre a invalidez e inutilidade do 1-O.
A vía represiva adoptada –sobre a que xa advertiramos–
incrementa exponencialmente a tensión a escasos días do 1 de outubro e coloca a
loita política en Cataluña nun novo plano.
Coa súa actitude, o Estado está a querer mostrar a súa
forza e a súa capacidade de desarticulación de todo indicio de contestación
interna. A esa orientación responde principalmente a represión contra o 1-O: o
Estado pretende deixar claro o seu poder agora para poder logo ofrecer
negociacións e pactos desde unha posición reforzada, tratando de asentar na subxectividade
das masas que non caben disidencias, nin desde o plano nacional nin, moito
menos, desde o plano de clase.
O Estado aspira a lexitimarse azuzando o nacionalismo
español, e como consecuencia fortalécense todas as posicións nacionalistas. O Estado
fomenta coa súa intransixencia a división da maioría traballadora, cos seus
actos xustifica e lexitima a posición independentista, garantindo con iso que
todo debate se manteña lonxe das cuestións de clase. Por tanto, a represión
estatal diríxese, en última instancia, contra todo o pobo traballador, non só
contra os cargos da Generalitat ou contra os independentistas.
Promociónase a idea da “democracia militante”, que
xustifica a represión dura, incluso a ilegalización, de quen expoña propostas
políticas que exceden dos estreitos límites constitucionais burgueses. Fíxose
no pasado recente e volverase a facer. Hoxe o obxectivo son os
independentistas, pero que ninguén dubide que mañá volveremos ser os e as
comunistas.
Se entre a maioría obreira e popular gana forza o
nacionalismo é porque os comunistas estivemos ausentes do escenario político
durante moitos anos. Fomos incapaces de expor unha alternativa independente que
puxese o acento nas cuestións que nos unen como clase, e non nas que nos
separan pola conciencia nacional. Por iso a clase obreira é presa da ideoloxía
dominante, por iso a defensa das aspiracións nacionais do pobo catalán diríxena
forzas burguesas e por iso a clase obreira española déixase arrastrar por un
Goberno burgués que só entende a linguaxe da violencia e a represión. Por todo
iso é aínda máis necesario que os comunistas traslademos con claridade a nosa
posición.
Quen capitanea a independencia en Cataluña desde as
posicións burguesas enfróntanse a un grave dilema: o respecto ou non ás leis
que garanten a súa posición de dominio fronte ás clases explotadas pero que á
vez lles impiden o desenvolvemento do marco político que consideran idóneo para
continuar con esa explotación en mellores condicións. A burguesía hai tempo que
deixou de ser unha clase revolucionaria. Por iso non está disposta a chegar ás
últimas consecuencias dos seus actos salvo cando, de forma reaccionaria, impide
o avance das posicións da clase obreira. Ante o dilema de manter o Estado ou
abrir a porta a un proceso verdadeiramente rupturista en que poidan perder o
control da situación, a burguesía contemporánea opta sempre polo primeiro,
aspirando a adaptalo mellor aos seus intereses.
Quen sofre a represión, en último termo, é sempre o pobo
traballador. Os corpos policiais, baixo unha ou outra bandeira, reprimiron
duramente a traballadores e traballadoras, a estudantes, a folguistas e a todo
aquel que puxo en dúbida o capitalismo e as súas consecuencias. Todos os
gobernos burgueses recortaron os nosos dereitos e liberdades. Son gobernos que
actúan contra os traballadores e traballadoras, contra os explotados e
explotadas, pero aspiran a que os sigamos cegamente. Lévannos a calellos sen
saída, ofrécennos falsas ilusións para acabar descargando en nós as peores
consecuencias do seu modelo económico e social, do capitalismo.
Como traballadores e traballadoras, como comunistas,
coñecemos ben o que é a represión. Coñecemos ben o que ocorre nos piquetes, nas
manifestacións, o que cada día se ve nos centros de traballo. Combater contra a
represión está no noso ADN, por iso condenamos con absoluta rotundidade toda
medida represiva que, dirixida hoxe contra outras forzas políticas, finalmente
irá dirixida contras as organizacións obreiras e populares, contra as forzas
que son o verdadeiro motor das transformacións sociais. Facémolo igual que o
fixemos no pasado, cando se detiña a representantes políticos independentistas
noutros territorios. A diferenza nos nosos obxectivos non impide que hoxe,
fronte á represión, sexan dos nosos.
Chamamos a participar nas mobilizacións contra a
represión, e a incorporar plenamente á loita democrática a loita clasista, as
reivindicacións da nosa clase, que deben ir necesariamente unidas para dotar de
pleno sentido á mobilización obreira e popular.
Viva a clase obreira de Cataluña!
Viva a loita da clase obreira!
21 de setembro de 2017
Secretariado Político do PCPE